خلبانان و افسانه فرود بدون دردسر - دنیای ویدئو

فرود ناپیروز و لرزه های شدید طعم شیرین سفر هوایی را به کام شما تلخ می نماید؛ اما مقصر اصلی این اتفاق کیست؟ شرایط آب و هوایی یا خلبان؟ خبرنگاران به شما شرح خواهد داد.

خوب فرود آمدن هنر است

از تجربیات خلبان سم بری (Sam Bray)، که در یکی از بزرگ ترین شرکت های هوایی بریتانیا پرواز می نماید، استفاده می کنیم؛ براساس گفته های سم، سیستم پرواز اتوماتیک بیشتر کارهای پرواز را انجام می دهد. سم اضافه می نماید:

90 درصد زمان پرواز سیستم ناوبری اتوماتیک، کار راهنمایی را بر عهده دارد و فقط زمان فرود و برخاستن خلبان دخالت مستقیم در راهنمایی هواپیما را دارد.

جو دون (Joe DEon) خلبان قدیمی دیگری است که اعتقاد دارد توانایی خلبان در فرود آوردن هواپیما نشان از تجربه و حرفه ای بودن او دارد. جو می گوید اگر می خواهید با جمله ای خلبان و خدمه را مسرور کنید، بهتر است به آن ها با روی خندان بگویید : فرود خوبی داشتیم. همه ما خلبان ها عاشق شنیدن این جمله هستیم.

افسر ارشد نیروی هواپیمایی انگلیس و نویسنده کتاب چگونه هواپیما را فرود بیاورید، مارک وانهونکر (Mark Vanhoenacker) معتقد است فرود آوردن هواپیما یکی از لذت بخش ترین قسمت های پرواز است. او می گوید:

فرود آوردن غول عظیمی همچون هرکولس از هوا به زمین احتیاج به تجربه زیادی دارد. شادی بعد از نشاندن هواپیما و قدم روی زمین گذاشتن، یک حس کاملا متفاوت و منحصربه فرد است.

فرایند فرود هواپیما چگونه است؟ شما به عنوان خلبان باید هنگام فرود سرعت را متعادل نگه دارید، نه زیاد نه کم، ارتفاع را حفظ کنید و مرحله ای موسوم به flare کار بعدی شما برای فرود است. وانهونکر می گوید:

مانور زمین نشاندن هواپیما با زوزه کشیدن موتورهای هواپیما آغاز می شود. فن های متفاوتی برای این کار وجود دارد، ولی متداول ترین آن ها، بالا بردن دماغه هواپیما و کاهش قدرت موتور است. این کار باعث خواهد شد تکانه های فرود روی هواپیما کاهش پیدا کند و مسافران لرزش کمتری حس نمایند. مرحله انفجار در فرود یکی از مراحل سخته نشاندن هواپیما است. آنچه باعث پیشرفت در این مرحله می شود، تجربه و تکرار است.

فرود خوب، افسانه هر خلبانی است

فرود خوب، فرودی آرام است؛ اما تقریبا دست یافتن به یک فرود آرام هم افسانه ای است. آقای وانهونکر می گوید:

هیچ وقت همه چیز برای یک فرود بدون تکان و آرام در کنار هم برای شرایط فرود هواپیما وجود نخواهد داشت. هوای بادی، برف روی باند، سنگ ریزه ها، طول کوتاه باند و عوامل بسیار کوچک دیگر باعث خواهد شد که هیچ وقت یک خلبان نتواند همه فرودهای خودش را به آرامی و نرمی انجام دهد.

نویسنده کتاب اتاق سری خلبان (Cockpit Confidential)، خلبان آمریکایی آقای پاتریک اسمیت (Patrick Smith) با گفته های وانهونکر موافق است و اضافه می نماید:

بار مسافران درون هواپیما و انبار آن یکی از معضلاتی است که خلبانان با آن دست وپنجه نرم می نمایند. در هنگام فرود، تغییر جای چمدان ها، می تواند باعث لرزه های خفیف شود. فرود خوب و بد و توانایی کنترل آن ها، چیزی است که خلبانان برای آن آموزش دیده اند. در یک باند فرود کوتاه، نشاندن هواپیما در جهت کوتاه مهم تر از فرود آرام و بدون تکان است. این خلبان است که براساس اولویت های تعیین شده، شرایط فرود را مشخص می نماید.

خلبان ها عاشق باندهای خاصی هستند

سال گذشته آزمونی از بیشتر خلبانان خطوط اروپایی برای فرودهای آرام به صورت پنهانی و ندانسته کسب شد. بیشتر خلبانان دوست داشتند در جهتهایی همچون ناپولی، مادیرا، اتنسبروک و جبل الطارق پرواز داشته باشند؛ و همه آن ها بهانه مشترکی برای پرواز نکردن در سایر جهتهایی داشتند که به آن ها پیشنهاد می شد، این جهتها احتیاج به آموزش های خاص برای فرود دارد! در آنالیز ها مشاهده شد که باندهای مناسب و بعلاوه اوضاع آب و هوایی اغلب خوب در این منطقه ها خاص، خلبانان را مجذوب خودشان نموده است.

اگر بار اول پیروز نشدید ...

پرواز کردن بدون تجربه فرودهای آزمایشی فراوان و تسلط کامل، از بزرگ ترین اشتباهات هر خلبانی می تواند باشد. وانهونکر بیشتر شرح می دهد:

هر باند پروازی برای خود، ارتفاع یا زمان تصمیم گیری دارد. زمانی که خلبان به این نقطه از پرواز می رسد، باید بتواند تمامی تصمیمات لازم برای فرود را اتخاذ کند و براساس چراغ هایی که در جلوی باند واقع شده است، ادامه جهت را پیش برود؛ اگر پیروز به تصمیم گیری نشود، باید دوباره اوج بگیرد و همین کار را تکرار کند. معمولا همه هواپیماها دارای سامانه ای هستند که این نقطه را برای خلبان با صدای بلند در داخل اتاقک هشدار می دهد.

حادثه ای که در سال 2007 برای هواپیمای Garuda Indonesia Flight 200 رخ داد، ناشی از عدم داشتن مهارت کافی از سمت خلبان در تشخیص محل دقیق ارتفاع فرود بود. هواپیما از باند خارج شد و 21 نفر از مسافران در اثر شدت حادثه جان باختند. در گزارشان حادثه آمده که خلبان هشدارهای مکرر باند را نادید گرفته و به جای پرواز مجدد روی باند، آغاز به افزایش سرعت و فرود نموده است.

فرود با باد مخالف کابوس خلبانان است

باد مخالف در جهت باند فرود از جمله عواملی است که باعث ناپایداری هواپیما در هنگام نشستن روی باند می شود که اولین نشانه هایش لرزش در اتاقک مسافران است. دیو کیستارک (Dave Kistruck) که جانشین عملیات هواپیمایی در فرودگاه ویرجینیا است، می گوید:

خلبان ماهر می تواند هواپیما را روی خط میانی باند پرواز، با درنظرگرفتن شرایط خوب داخل اتاقک، با سرعت مناسب، به آرامی فرود بیاورد؛ اما عوامل محیطی فراوانی در این فرود می توانند دخالت داشته باشند. از جمله باد مخالف روی باند. باد باعث فشار روی بال می شود و خلبان برای فرود باید فشار بیشتر و سرعت بالاتری داشته باشد که همگی باعث فرودی سخت همراه با لرزش های شدید است.

زمانی که خلبان از باند خبر باد مخالف را دریافت می نماید، با استفاده از مانورهای لازم، از فرود هواپیما روی خط باند اطمینان حاصل می نماید و پس از آن به جهت اصلی خودش باز می شود و براساس آموزش های داده شده به آن ها، اقدام به فرود آوردن هواپیما با باد مخالف می نماید. باد مخالف خواب از چشمان هر خلبانی می برد. معمولا در فرودهای باد مخالف، یکی از تایرهای هواپیما زودتر از دیگران به زمین برخورد می نماید که اغلب سوانح در اثر انفجار همین تایر است.

بعد از فرود لازم نیست کف بزنید

براساس گفته ها، این کار تا اواخر دهه هفتاد و اوایل دهه هشتاد ادامه داشت، اما به لطف نوآوری های کنونی دیگر دست زدن به فراموشی سپرده شده است. اغلب تصور بر این بود که طبقه اجتماعی پایین در هنگام فرود برای نشان دادن شور و شوق حاصل از پرواز روی ابرها، اقدام به این کار می کردند، اما بعدها متوجه شدند که طبقات فرست کلاس هم در اثر اتحاد جمعی که در یک پرواز میان افراد شکل می گیرد، آغاز به کف و دست زدن می کردند؛ اما این کار چه تأثیری روی خلبان داشت؟ خلبانان با شنیدن صدای کف و تماشا رضایت خدمه و مسافران اعتمادبه نفس بیشتری به دست می آوردند و از این کار استقبال فراوانی می کردند.

برای مقایسه قیمت بلیط هواپیما، می توانید به بخش جست وجوی پرواز خبرنگاران رفته و مناسب ترین بلیط هواپیما خود را با کمترین هزینه از فروشنده های معتبر بلیط تهیه کنید.