روان شناسی بیماران مبتلا به سرطان واطرافیان آن ها ، ناامیدی؛ مخرب ترین عامل در روند بهبود بیماری - دنیای ویدئو

خبرنگاران -یکتا فراهانی: هشتم تا پانزدهم بهمن ماه، هفته ملی مبارزه با سرطان است. با توجه به اینکه بیماران مبتلا به سرطان از لحاظ روحی روانی بسیار آسیب پذیر هستند، توجه به حفظ روحیه آن ها موضوعی است که حتماً باید در نظام سلامت لحاظ گردد. چون وجود مسائل روحی برای خود بیمار و اطرافیان او باعث تاثیرات منفی بر بیمار می گردد و در نتیجه روند بهبودی را با مشکل روبرو می نماید؛ به گونه ای که تحقیقات نشان می دهد در بسیاری موارد، دلیل اصلی مرگ بیماران در حین درمان این بیماری، مسائل روحی و ناامیدی آن ها شناخته شده است.

برخی افراد با شنیدن احتمال ابتلا به بیماری سرطان، احساس ترس، ضعف و ناامیدی می نمایند و به این ترتیب در معرض آسیب های گوناگونی قرار می گیرند که بزرگ ترین و مخرب ترین آن ها نا امیدی است.

چگونگی دادن خبر بد به بیمار

دکتر منا کروندی، متخصص اعصاب و روان (روان پزشک) در خصوص چگونگی رویارویی بیماران مبتلا به سرطان با این بیماری می گوید:

نخستین موضوعی که باید در خصوص بیماران مبتلا به سرطان در نظر داشته باشیم موضوع وجود بیماری سرطان یا حتی ا حتمال ابتلا به آن است که می تواند تأثیر زیادی در روحیه خود بیمار و اطرافیان او داشته باشد.

چگونگی دادن خبر بد به بیمار یا Giving bad news موضوع مهمی است که پزشکان باید حتماً به آن توجه داشته باشند. هنگام دادن خبر بد به بیمار چیزی که باید مد نظر قرار گیرد آن است که این موضوع یکی از مباحث بسیار مهم روان شناختی است. بنابراین ملاحظات لازم باید درمورد آن صورت گیرد.

ضمن آنکه در مراحل تشخیص بیماری، بسیاری اوقات این سؤال برای افراد پیش می آید که آیا اصولاً باید به فردی که مبتلا به سرطان یا بیماری خاصی است که طول درمان زیادی پیش رو دارد، ایجاد ناتوانی می نماید یا در نهایت خطر مرگ دارد بگوییم چنین بیماری دارد یا خیر.

رعایت حق و حقوق بیمار

توجه داشته باشیم هر فرد حق دارد آگاهی لازم را در خصوص شرایط جسمانی خود داشته باشد. به عقیده این روان پزشک هم حتماً باید بیمار را در جریان نوع بیماری و روند درمان قرار دهیم.

در واقع این حق بیمار است که از بیماری خود با هر اسمی با اطلاع گردد. چون در نهایت دیر یا زود در فرایند درمان به وسیله سرویس پرستاری، هنگام بستری در مراکز درمانی یا حتی در صحبت هایی که گاهی افراد نزدیک فامیل با همدیگر می نمایند متوجه بیماری خود خواهد شد. پس اگر از ابتدای ابتلا به بیماری؛ بیمار را متوجه بیماری که دارد بکنیم اعتماد او بیشتر جلب خواهد شد.

ضمن آنکه وقتی بیمار به طور ناگهانی متوجه بیماری خود گردد نگرانی بسیار بیشتری برای او در پی خواهد داشت. چون فکر می نماید حتماً بیماری او آن قدر خطرناک است که دیگران حاضر نشده اند خود او را در جریان قرار دهند. به همین دلیل هم گاهی دچار حملات شدید اضطرابی می گردد.

پذیرش واقعیت همراه با امیدواری

دکتر کروندی می گوید دادن خبر بد به بیمار با توجه به سن و سال، توان، شرایط و موقعیتی که دارد متفاوت خواهد بود. بهتر است ابتدا خود پزشک معالج در حضور افراد نزدیک و حمایت گر بیمار، او را در جریان بیماری و چگونگی مراحل آن قرار دهد. ضمن آنکه حتماً باید به همه سؤالات بیمار هم پاسخ دهد.

در واقع برقراری اعتماد و رابطه رضایت بخش بین پزشک و بیمار، علاوه بر اینکه می تواند به بهبود حال بیمار یاری کند می تواند فرایند درمان را هم برای او آسان تر کند.

بیمارانی هم که در بیمارستان بستری هستند باید تحت مشاور تخصصی قرار بگیرند. این مشاوره باید در حضور روان پزشکان یا تیم درمانی متشکل از روان پزشک، روان شناس و کار درمانگر باشد.

برقراری اعتماد، سازش و انعطاف بین بیمار و تیم درمان

به گفته این متخصص اعصاب و روان، روان پزشک بعد از مطالعه پرونده بیمار، درمان دارویی و عوارض ناشی از آن در خصوص مسائل روان شناختی بیمار و نحوه اجرای آن تصمیم می گیرد.

او باید اطلاعاتی شامل سن بیمار، مکانیسم های سازگاری، دفاعی و پذیرش او در طول درمان داشته باشد تا بتواند به یاری تیم معالج به خوبی در کنار بیمار باقی بماند.

همکاری روان پزشک با پزشکان معالج و بخش پرستاری می تواند فرایند درمان را به شکلی برای خود بیمار و اطرافیان او راحت تر کند. ضمن آنکه سرنخ هایی نیز درمورد صفات شخصیتی بیمار و نحوه مقابله او با بیماری به روان پزشک ارائه خواهد داد.

پس از آن، سیستم های روان پزشکی می توانند طی جلسات روان شناسی متعددی که برای بیمار و مراقبان اصلی و اطرافیان او در نظر می گیرند همراهی، حمایت و آگاهی های لازم را در اختیار خود بیمار و خانواده او قرار دهند.

توجه داشته باشیم موضوع داشتن روحیه خوب، اندازه پذیرش واقعیت و نحوه کنار آمدن بیمار و نزدیکان او با بیماری؛ موضوع مهمی است که حتماً باید در فرایند درمان مد نظر قرار گیرد.

بدین ترتیب همکاری بیمار در تمام مراحل از جمله شیمی درمانی، رادیو تراپی و ... بهتر خواهد شد. ضمن آنکه با دید بازتری هم می تواند به کارها و وظایف پیش روی خود بپردازد.