برادرم را می بخشم تحمل مرگش را ندارم - دنیای ویدئو

به گزارش ایران، رسیدگی به این پرونده از سال گذشته با گزارش یک درگیری مرگبار خانوادگی شروع شد و مأموران پس از حضور در محل جنایت متوجه شدند که پسر جوانی به نام امید پدرش را با ضربات چاقو از پا درآورده و مادرش را نیز مجروح نموده و پس از آن هم متواری شده است. تحقیقات اولیه مأموران نشان می داد که امید فرزند کوچک خانواده بوده که به خاطر اعتیاد به مواد مخدر از مدتی قبل با خانواده اش اختلاف پیدا نموده و از خانه طرد شده بود که با ردیابی 2 روزه مأموران وی در ورامین شناسایی و بازداشت شد.

امید پس از دستگیری و در همان ابتدای بازپرسی به قتل پدرش اعتراف کرد و در تشریح ماجرا گفت: مدتی است که به مواد مخدر اعتیاد پیدا نموده ام و همین موضوع باعث شد تا پدر و مادرم مرا از خانه بیرون نمایند و من هم از سر ناچاری کارتن خواب شده بودم. با اینکه وضع اقتصادی پدرم خوب بود اما او حاضر نبود برای من هزینه کند. روز حادثه برای دریافت پول مواد از مادرم به خانه رفتم، فکر می کردم پدرم در خانه نیست. اما وقتی پدرم موضوع را فهمید باهم درگیر شدیم و من در یک لحظه کنترلم را از دست دادم و با چاقو ابتدا به او چند ضربه زدم و پس از آن هم مادرم را زخمی کردم و بعد هم از خانه بیرون آمدم.

پس از اعترافات امید و تکمیل تحقیقات، کیفرخواست علیه او صادر و پرونده برای رسیدگی به شعبه 7 دادگاه کیفری استان تهران فرستاده شد.

در جلسه دادگاه، خواهر و برادر متهم اعلام گذشت کردند اما خواهر عظیمتر او که ناتنی بود درخواست قصاص کرد. او به قضات گفت: پدرم خیلی کوشش کرد تا امید اعتیادش را کنار بگذارد اما او دست بردار نبود و در آخر هم او را کشت و حالا هم به خاطر کاری که امید انجام داده او را نمی بخشم و درخواست قصاص دارم.

در ادامه متهم به صندلی رفت و در ادعایی جدید منکر قتل شد و گفت: قتل پدرم کار من نبود. اما وقتی فیلم اعترافات اولیه او در دادگاه پخش شد امید به گریه افتاد و گفت: من پدرم را کشتم اما آنقدر شرمسار ام که نمی خواستم اتهامم را قبول کنم. علت اینکه پدرم با من درگیری داشت اعتیادم بود. به خاطر پول مواد دست به هرکاری می زدم و گاهی هم از شدت بی پولی و گرسنگی به خانه می رفتم و از مادرم غذا و پول می گرفتم آن روز با پدرم سر پول مواد و اعتیادم درگیر شدم و این درگیری باعث جنایت شد. من قتل را قبول دارم، مادرم من را بخشیده و خواهر و برادر تنی ام هم من را بخشیده اند. من از خواهر عظیمم هم درخواست بخشش دارم.

ما رابطه خیلی خوبی با هم داریم و اینکه مادرمان یکی نیست باعث نشده بین ما اختلافی باشد. من می دانم خواهرم از من ناراحت است و به او حق می دهم که از من عصبانی باشد. پدرمان مرد خوبی بود و من با اشتباهم باعث نابودی او شدم.

متهم سپس از دادگاه اجازه خواست تا با خواهرش صحبت کند. او به طرف خواهرش رفت و به دست و پای او افتاد. امید درحالی که بشدت اشک می ریخت از خواهرش حلالیت خواست و بعد هم به او گفت اگر راضی هستی که قصاصم نمایند حرفی ندارم. در این هنگام خواهر عظیم امید او را از روی زمین بلند کرد و به قضات گفت: او را بخشیدم. شاکی با گریه ادامه داد: امید برادرم است و تحمل دیدن او را در این شرایط ندارم. همان طور که مصیبت مرگ پدرم برایم خیلی سخت بود، مصیبت مرگ برادرم هم خیلی عظیم است، او را می بخشم.

به این ترتیب پرونده با درخواست نماینده دادستان به لحاظ جنبه عمومی جرم رسیدگی شد. متهم که باورش نمی شد خواهرش او را بخشیده باشد گفت: من پشیمانم و داغدار پدرم هستم عذاب وجدان تا آخر عمر رهایم نمی کند. می دانم که تا به امروز با مصرف مواد مخدر زندگی خوبی نداشته ام اما سعی می کنم به خواسته پدرم احترام بگذارم و برای همواره مصرف مواد مخدر را کنار بگذارم. بعد از آن وکیل مدافع متهم به صندلی رفت و خواهان عفو موکلش شد. با سرانجام جلسه دادگاه قضات برای صدور رأی در مورد جنبه عمومی جرم وارد شور شدند.