پیدا شدن سروکله اقوام کوسه غول پیکر باستانی در اقیانوس ! - دنیای ویدئو

غزال زیاری: یکی از انواع کوسه های خونگرم، کوسه مگالودون است که گونه ای منقرض شده به شمار می رود و دیگر گونه خونگرم، کوسه بزرگ سفید است که مانند بسیاری از پستانداران دیگر، با بهره گیری از عضلاتش حرارت ایجاد می نماید. البته اینها تنها گونه های خونگرم نیستند.

مطالعه ای که در اوایل ماه نوامبر در مجله Biology Letters منتشر شد، حکایت از آن دارد که تعداد گونه کوسه های خونگرم به مراتب بیشتر از آن چیزی است که دانشمندان تا پیش از این فکر می کردند.

عضلات گرم این کوسه ها، به این موجودات گوشت خوار و غول پیکر یاری می نماید تا با بهره گیری از گرمای این عضلات، انرژی بیشتری فراوری نموده و در نتیجه قدرتمندتر و ورزیده تر باشند. گرمابخشی منطقه ای (حفظ گرمای متابولیک که برای افزایش دمای عضله حرکتی کند انقباض در بدن بعضی از ماهی ها از جمله کوسه ها تکامل یافته) در بدن بعضی از انواع ماهی های شکارچی، مثل کوسه های بزرگ سفید یا ماهی تن بزرگ مشاهده شده بود ولی تردیدهای زیادی در خصوص اینکه چه زمانی کوسه ها تبدیل به موجوداتی خونگرم شده اند و آیا کوسه منقرض شده مگالودون خونگرم بوده یا خیر وجود داشت.

مطالعات پیشین در ژوئن سال 2023 حکایت از آن داشت که کوسه مگالودون خونگرم بوده و اندازه انرژی ای که برای گرم ماندن مصرف می نموده، احتمالا در منقرض شدن این نوع کوسه در حدود 3.6 میلیون سال پیش نقش داشته است.

کشف گونه های نو کوسه های خونگرم

اما در مطالعات اخیر به نتایج کالبدشکافی بعضی از گونه های کوسه در ایرلند و جنوب انگلیس در اوایل سال 2023 اشاره شده است. این کوسه ها متعلق به گونه ای به نام کوسه ببر شنی دندان کوچک بودند که به ندرت رویت می شوند. آنها معمولا در سراسر جهان در دریاهای معتدل و گرمسیری و در آب های عمیق به عمق 10 تا 520 متری آب ها زندگی می نمایند و پوزه ای کوتاه و نوک تیز، چشمانی کوچک، دندان هایی بیرون زده و بال های پشتی کوچکی دارند و طول آنها حداکثر به 4.5 متر می رسد.

کوسه های ببر شنی دندان کوچک از سوی اتحادیه بین المللی حفاظت از طبیعت به عنوان یک گونه آسیب پذیر در نظر گرفته می شوند. اگرچه که این گونه از کوسه ها به وسیله ماهی گیران تجاری مورد هدف قرار نمی گیرند، اما ممکن است به اشتباه در تور صیادان اسیر شده و یا آلودگی های انسانی جان آنها را با تهدید روبرو کند.

دانشمندان بر این باور هستند که کوسه ببر شنی دندان کوچک حداقل 20 میلیون سال پیش از گونه مگالودون ها انشعاب پیدا کرد. کالبدشکافی اخیر پیکر این کوسه ها به شکلی غیرمنتظره یک جدول زمانی را در اختیار زیست شناسان دریایی از موسساتی در ایرلند، آفریقای جنوبی و آمریکا قرار داد که آنها را به چنین میلیون سال قبل برگرداند.

اعضای تیم تحقیقاتی دریافتند که این کوسه های نادر، ویژگی های فیزیکی خاصی، از جمله گرمابخشی منطقه ای دارند؛ دقیقا مثل مگالودون ها، کوسه های بزرگ سفید و بعضی از انواع دیگر کوسه ها.

• پیشی گرفتن پرچمدار نو سامسونگ از آیفون

• استفاده از پنبه و آب دریا برای ساخت باتری

این بدان معناست که احتمالا تعداد کوسه های خونگرم موجود در کره زمین به مراتب بیشتر از آن چیزی است که دانشمندان تصور می کردند و البته ویژگی خونگرم بودن در آنها مدتها پیش تکامل یافته است.

نیکلاس پین، یکی از نویسندگان این مقاله و زیست شناس دریایی در این باره گفته: ما فکر می کنیم که این یافته مهمی است؛ چرا که اگر کوسه های ببر شنی دندان کوچک دارای ویژگی گرمابخشی منطقه ای باشند، احتمالا چندین گونه کوسه خونگرم دیگر نیز وجود دارد. ما پیش از این فکر می کردیم که ویژگی گرمابخشی منطقه ای مختص بعضی از کوسه های شکارچی راس، مثل مگالودون و کوسه بزرگ سفید است ولی حالا شواهدی در اختیار داریم که تعیین می نماید که کوسه های ببر شنی آب های عمیق و کوسه های شنی پلانکتون خوار هم خونگرم هستند. این سوالات نو و زیادی را در خصوص اینکه چطور این ویژگی گرمابخشی در بدن این کوسه ها تکامل یافته ایجاد می نماید که البته ممکن است پیامدهای حفاظت مهمی را نیز به همراه داشته باشد.

آنچه باعث انقراض مگالودون ها شد

دانشمندان بر این باورند که خونگرم بودن کوسه های مگالودون به آنها این امکان را می داده تا سریع تر حرکت نمایند، آب سرد را راحت تر تحمل نموده و در سراسر اقیانوس های جهان توسعه بیابند. البته این مزیت تکاملی احتمالا منجر به انقراض آنها نیز شده است.

کوسه های مگالودون در دوران پلیوسن (5.33 میلیون سال تا 2.58 میلیون سال پیش) زندگی می کردند؛ دقیقا در همان دوره که جهان سرد بود و سطح دریاها تغییر نموده بود. این تغییرات زیست بوم و رقابت با موجودات تازه وارد در محیط دریا، مثل کوسه های بزرگ سفید، احتمالا منجر به انقراض مگالودون ها شده است.

درک نحوه انقراض این کوسه ها، ممکن است به دانشمندان در ارزیابی نحوه عملکرد کوسه های خونگرم امروزی را در دمای گرم تر اقیانوس ها یاری زیادی کند. این ماجرا پیامدهای حفاظتی بالقوه ای دارد و می تواند بسیاری از الگوهای تغییر مکان کوسه ها را شرح دهد.

هیلی دولتون، یکی از نویسندگان این مطالعه و زیست شناس دریایی کالج ترینیتی دراین باره گفت: ما معتقدیم که تغییر محیط در گذشته های دور، نقش عمیق و مهمی در انقراض مگالودون ها داشته؛ چرا که بر این باوریم که آن شرایط دیگر نمی توانسته نیازهای پرانرژی یک گرمابخشی منطقه ای بزرگ را تامین کند.

او ادامه داد: ما می دانیم که دریاها با سرعت هشدار دهنده ای در حال گرم شدن هستند و کوسه های ببری دندان کوچکی که به سمت ایرلند سرازیر شده اند، اولین بار است که در این آب ها مشاهده می شوند. این بدان معناست که محدوده و قلمرو این کوسه ها تغییر نموده و به نظر می رسد که علت این تغییر قلمرو، گرم شدن آبهاست و این چندین زنگ خطر را به صدا در می آورد.

منبع: popsci

5858