چگونه یک همه چیزخوار طرفدار محیط زیست باشیم؟ - دنیای ویدئو

این مقاله برخی از اثرات عمده تولید مواد غذایی بر محیط زیست و همچنین نحوه مصرف پایدارتر گوشت و گیاهان را پوشش می دهد.

به طور خلاصه، در اینجا نحوه تبدیل شدن به یک همه چیزخوار اخلاقی آمده است.

تاثیر مواد غذایی بر محیط زیست

تولید مواد غذایی برای مصرف انسان هزینه زیست محیطی دارد.

تقاضا برای غذا، انرژی و آب با افزایش جمعیت جهان همچنان در حال افزایش است که منجر به افزایش استرس در سیاره ما می شود.

در حالی که نمی توان از تقاضا برای این منابع به طور کلی اجتناب کرد، مهم است که در مورد آنها آموزش ببینیم تا تصمیمات پایدارتری در مورد غذا اتخاذ کنیم.

کاربری اراضی کشاورزی

یکی از عوامل اصلی قابل تغییر در کشاورزی، کاربری اراضی است.

با توجه به اینکه نیمی از زمین های قابل سکونت در جهان اکنون برای کشاورزی استفاده می شود، استفاده از زمین نقش بزرگی در تأثیرات زیست محیطی تولید مواد غذایی دارد.

به طور خاص، برخی از محصولات کشاورزی، مانند دام، گوشت بره، گوشت گوسفند و پنیر، بیشتر زمین های کشاورزی جهان را به خود اختصاص داده اند.

هنگامی که مراتع چرا و زمین های مورد استفاده برای پرورش خوراک دام در نظر گرفته می شود، 77 درصد از زمین های کشاورزی جهانی را دام تشکیل می دهد.

با این حال، آنها فقط 18٪ از کالری جهان و 17٪ از پروتئین جهان را تشکیل می دهند.

با استفاده بیشتر از زمین برای کشاورزی صنعتی، زیستگاه های وحشی جابجا شده و محیط زیست را مختل می نماید.

نکته مثبت این است که فناوری کشاورزی در طول قرن بیستم و بیست و یکم به شدت بهبود یافته است.

این پیشرفت در فناوری باعث افزایش عملکرد محصول در واحد زمین شده و به زمین کشاورزی کمتری برای تولید همان میزان غذا نیاز دارد.

یکی از گام هایی که می توانیم در جهت ایجاد یک سیستم غذایی پایدار برداریم، اجتناب از تبدیل زمین های جنگلی به زمین کشاورزی است.

گازهای گلخانه ای

یکی دیگر از اثرات زیست محیطی عمده تولید مواد غذایی، گازهای گلخانه ای است که تولید غذا حدود یک چهارم انتشار جهانی را تشکیل می دهد.

گازهای گلخانه ای اصلی عبارتند از دی اکسید کربن (CO2)، متان، اکسید نیتروژن و گازهای فلوئوردار

گازهای گلخانه ای یکی از عوامل اصلی ادعا شده مسئول تغییرات آب و هوایی هستند.

از 25 درصدی که تولید غذا کمک می نماید، دام و شیلات 31 درصد، تولید محصولات زراعی 27 درصد، استفاده از زمین 24 درصد و زنجیره تأمین 18 درصد را تشکیل می دهند.

با توجه به اینکه محصولات کشاورزی مختلف مقادیر متفاوتی از گازهای گلخانه ای را به همراه دارند، انتخاب های غذایی شما می تواند تأثیر زیادی بر ردپای کربن شما داشته باشد که میزان کل گازهای گلخانه ای ایجاد شده از طریق یک فرد است.

به خواندن ادامه دهید تا راه هایی را بیابید که از طریق آنها می توانید ردپای کربن خود را کاهش دهید و در عین حال از بسکمک از غذاهایی که دوست دارید لذت ببرید.

مصرف آب

در حالی که ممکن است آب برای بسکمک از ما یک منبع بی نهایت به نظر برسد، بسکمک از منطقه ها جهان با کمبود آب روبرو هستند.

کشاورزی مسئول حدود 70 درصد مصرف آب شیرین در سراسر جهان است.

گفتنی است، محصولات کشاورزی مختلف در طول تولید خود از مقادیر متفاوتی آب استفاده می کنند.

پرمصرف ترین محصولاتی که برای تولید آب مصرف می شود عبارتند از پنیر، آجیل، ماهی پرورشی و میگو و پس از آن گاوهای شیری.

بنابراین، شیوه های کشاورزی پایدارتر فرصت خوبی برای کنترل مصرف آب است.

برخی از نمونه های این امر عبارتند از: استفاده از آبکمک قطره ای بر روی آب پاش ها، جذب آب باران برای آبکمک محصولات کشاورزی و کشت محصولات مقاوم به خشکی.

رواناب کود

آخرین تأثیر عمده تولید غذای سنتی که می خواهیم به آن اشاره کنیم، رواناب کود است که به آن اوتروفیکاسیون نیز می گویند.

هنگامی که محصولات بارور می شوند، پتانسیل ورود رسوبات اضافی به محیط اطراف و آبراه ها وجود دارد که به نوبه خود می تواند اکوسیستم های طبیعی را مختل کند.

ممکن است فکر کنید که کشاورزی ارگانیک می تواند راه حلی برای این باشد اما لزوماً اینطور نیست.

در حالی که روش های کشاورزی ارگانیک باید عاری از کودهای مصنوعی و آفت کش ها باشد، اما کاملاً عاری از مواد شیمیایی نیستند.

بنابراین، روی آوردن به محصولات ارگانیک به طور کامل مسائل رواناب را حل نمی نماید.

با این حال، نشان داده شده است که محصولات ارگانیک نسبت به همتایان معمولی خود دارای بقایای آفت کش کمتری هستند.

در حالی که نمی توانید به عنوان مصرف کننده مستقیماً رویه های کود دهی مزارع را تغییر دهید، می توانید از گزینه های سازگارتر با محیط زیست مانند استفاده از گیاهان پوششی و کاشت درختان برای مدیریت رواناب حمایت کنید.

خلاصه

تولید مواد غذایی برای مصرف انسان، اثرات زیست محیطی مختلفی به همراه دارد. اصلی ترین اثرات قابل تغییر تولید مواد غذایی شامل استفاده از زمین، گازهای گلخانه ای، مصرف آب و رواناب کود است.

راه هایی برای تغذیه پایدارتر

در اینجا چند راه وجود دارد که از طریق آنها می توانید پایدارتر غذا بخورید، از جمله در مورد مصرف گوشت.

آیا خوردن محلی اهمیت دارد؟

وقتی نوبت به کاهش ردپای کربن می رسد، خوردن محلی توصیه رایجی است.

در حالی که به نظر می رسد خوردن محلی به طور شهودی منطقی است، به نظر نمی رسد آنطور که انتظار دارید بر پایداری بیشتر غذاها تأثیر بگذارد - اگرچه ممکن است فواید دیگری نیز داشته باشد.

داده های اخیر نشان می دهد که آنچه می خورید بسیار مهم تر از جایی است که از آن می آید، زیرا حمل و نقل تنها میزان کمی از انتشار گازهای گلخانه ای کلی غذا را تشکیل می دهد.

این بدان معناست که انتخاب یک ماده غذایی با انتشار کمتر، مانند مرغ، نسبت به مواد غذایی با انتشار بسیار بالاتر، مانند گوشت گاو، تأثیر بیشتری دارد - صرف نظر از اینکه غذاها از کجا سفر کرده اند.

همانطور که گفته شد، یکی از مقوله هایی که در آن خوردن محلی ممکن است ردپای کربن شما را کاهش دهد، غذاهای بسیار فاسد شدنی است که به دلیل ماندگاری کوتاهشان باید به سرعت حمل و نقل شوند.

اغلب، این غذاها از طریق هوایی حمل و نقل می شوند که به طور قابل توجهی انتشار کلی آنها را تا 50 برابر بیشتر از حمل و نقل دریایی افزایش می دهد.

اینها عمدتاً شامل میوه ها و سبزیجات تازه مانند مارچوبه، لوبیا سبز، انواع توت ها و آناناس هستند.

توجه به این نکته مهم است که انتقال میزان بسیار کمی از مواد غذایی از طریق هوا انجام می شود - بیشتر آنها از طریق کشتی های بزرگ یا کامیون ها از طریق زمین حمل می شوند.

گفته می شود، خوردن محلی ممکن است مزایای دیگری نیز داشته باشد، مانند حمایت از تولیدکنندگان محلی با استفاده از شیوه های کشاورزی پایدارتر، غذا خوردن هماهنگ با فصول، دانستن اینکه غذای شما دقیقاً از کجا می آید و چگونه تولید شده است.

مصرف میانه گوشت قرمز

غذاهای غنی از پروتئین، مانند گوشت، لبنیات و تخم مرغ، حدود 83 درصد از گازهای گلخانه ای ما را تشکیل می دهند.

از نظر ردپای کربن کلی، گوشت گاو و بره بالاترین در لیست هستند.

این به دلیل استفاده گسترده از زمین، نیازهای تغذیه، پردازش و بسته بندی آنها است.

علاوه بر این، گاوها در طول فرآیند هضم، متان را در روده خود تولید می کنند که بیشتر به ردپای کربن آنها کمک می کند.

در حالی که گوشت قرمز در هر کیلوگرم گوشت حدود 60 کیلوگرم معادل دی اکسید کربن تولید می نماید - معکمک رایج برای انتشار گازهای گلخانه ای - سایر غذاها به میزان قابل توجهی کمتر هستند.

به عنوان مثال، پرورش طیور 6 کیلوگرم، ماهی 5 کیلوگرم و تخم مرغ 4.5 کیلوگرم معادل CO2 در هر کیلوگرم گوشت تولید می نماید.

برای مقایسه، این معادل 132 پوند، 13 پوند، 11 پوند و 10 پوند معادل CO2 در هر پوند گوشت برای گوشت قرمز، مرغ، ماهی و تخم مرغ است.

بنابراین، مصرف کمتر گوشت قرمز می تواند به طور قابل توجهی ردپای کربن شما را کاهش دهد.

خرید گوشت قرمز تغذیه شده با علف از تولیدکنندگان محلی پایدار ممکن است انتشار گازهای گلخانه ای را اندکی کاهش دهد اما داده ها نشان می دهد که کاهش مصرف گوشت قرمز، به طور کلی، تأثیر بیشتری دارد.

برای همه چیزخوار شدن پروتئین های گیاهی بیشتری بخورید

یکی دیگر از راه های تاثیرگذار برای ترویج همه چیزخوار بودن، مصرف بیشتر منابع پروتئینی گیاهی است.

غذاهایی مانند توفو، لوبیا، نخود، کینوا، دانه های شاهدانه و آجیل در مقایسه با بیشتر پروتئین های حیوانی، ردپای کربن به میزان قابل توجهی کمتری دارند.

در حالی که محتوای غذایی این پروتئین های گیاهی در مقایسه با پروتئین های حیوانی می تواند بسیار متفاوت باشد، محتوای پروتئین را می توان با میزان های مناسب مطابقت داد.

گنجاندن بیشتر منابع پروتئینی گیاهی در رژیم غذایی به این معنی نیست که باید غذاهای حیوانی را کاملا حذف کنید.

یکی از راه های کاهش میزان پروتئین حیوانی مصرفی این است که نیمی از پروتئین را در دستور غذا با پروتئین گیاهی قرار دهید.

به عنوان مثال، هنگام تهیه یک دستور پخت سنتی فلفل قرمز، نیمی از گوشت چرخ کرده را با توفو کرامبل عوض کنید.

به این ترتیب طعم گوشت را دریافت خواهید کرد، اما میزان پروتئین حیوانی را کاهش داده اید و در نتیجه ردپای کربن آن وعده غذایی را کاهش می دهید.

دور ریز مواد غذایی را کاهش دهید

آخرین جنبه تبدیل شدن به یک همه چیزخوار اخلاقی که می خواهیم درباره آن بحث کنیم، کاهش ضایعات یا دور ریز مواد غذایی است.

در سطح جهانی، ضایعات مواد غذایی 6 درصد از تولید گازهای گلخانه ای را تشکیل می دهند.

در حالی که این تلفات ناشی از ذخیره سازی و جابجایی نامناسب در سراسر زنجیره تامین را نیز در نظر می گیرد، بسکمک از این موارد مربوط به دور ریختن مواد غذایی از طریق خرده فروشان و مصرف کنندگان است.

برخی از راه های عملی برای کاهش ضایعات مواد غذایی عبارتند از:

• اگر قصد ندارید در چند روز آینده از آنها استفاده کنید، میوه و سبزیجات منجمد بخرید.
• خرید ماهی منجمد شده، زیرا ماهی یکی از کوتاه ترین عمر مفید را در بین تمام گوشت ها دارد.
• استفاده از تمام قسمت های خوراکی میوه ها و سبزیجات (مانند ساقه کلم بروکلی)
• برای یک دوره زمانی معین غذای بیشتری از آنچه نیاز دارید نخرید.
• بررسی تاریخ مواد غذایی فاسد شدنی قبل از خرید
• وعده های غذایی خود را برای هفته برنامه ریزی کنید تا دقیقا بدانید چه چیزی بخرید.
• منجمد کردن غذاهای فاسد شدنی که ظرف یکی دو روز آینده از آنها استفاده نخواهید کرد.
• یخچال و انباری خود را مرتب کنید تا بدانید چه چیزی دارید.
• تهیه سوپ از به جای مانده استخوان و سبزیجات
• خلاقیت با دستور العمل ها برای استفاده از غذاهای مختلفی که در اطراف خود دارید.

یکی دیگر از مزایای کاهش ضایعات مواد غذایی این است که می تواند در هزینه خرید مواد غذایی نیز صرفه جویی زیادی کند.

سعی کنید برخی از روش های بالا را برای کاهش ضایعات مواد غذایی و ردپای کربن خود اجرا کنید.

خلاصه

اگرچه انتشار گازهای گلخانه ای ناشی از تولید مواد غذایی قابل حذف نیست اما راه های متعددی برای کاهش آن ها وجود دارد. موثرترین راه ها برای انجام این کار عبارتند از تعدیل مصرف گوشت قرمز، مصرف بیشتر پروتئین های گیاهی و کاهش ضایعات مواد غذایی.

حرف آخر

تولید مواد غذایی مسئول میزان قابل توجهی از انتشار جهانی از طریق استفاده از زمین، گازهای گلخانه ای، استفاده از آب و رواناب کود است.

در حالی که نمی توانیم به کلی از این امر اجتناب کنیم، خوردن اخلاقی تر می تواند تا حد زیادی اثر کربن شما را کاهش دهد.

راه های اصلی برای انجام این کار عبارتند از تعدیل مصرف گوشت قرمز، مصرف بیشتر پروتئین های گیاهی و کاهش ضایعات مواد غذایی.

آگاه بودن از تصمیمات خود در مورد غذا می تواند راه طولانی را در جهت پیشبرد یک محیط غذایی پایدار برای سال های آینده هموار کند.

منبع:

healthline